Logopedia

Wady wymowy powodują szereg problemów w komunikacji, co ma negatywne znaczenie dla funkcjonowania dziecka w społeczeństwie. Terapia logopedyczna ma więc niwelować wszelkie nieprawidłowości językowe, a tym samym pomóc dziecku w integracji z rówieśnikami. W większości sytuacji same ćwiczenia z logopedą to za mało, aby pobudzić u dziecka prawidłowy rozwój mowy. Konieczne jest regularne kontynuowanie ćwiczeń logopedycznych również w domu. Wówczas następuje utrwalanie i rozwój umiejętności, które dziecko nabyło podczas pracy z logopedą. Dziecko uczy się mowy przede wszystkim w naturalnych sytuacjach, podczas wykonywania codziennych czynności, obserwacji otoczenia i nawiązywania kontaktu z innymi osobami. Podstawą sukcesu jest zatem postawa rodzica wobec terapii dziecka, rozumienie jej celu, kontakt z terapeutą, a także kontynuacja ćwiczeń w domu.

Co dziecko powinno potrafić powiedzieć w danym okresie swojego życia:

Kiedy należy zastanowić się nad pójściem do logopedy oraz rozpocząć właściwą terapię?

Czy Twoje dziecko oddycha poprawnie? Sprawdź

W jaki sposób stymulować mowę dziecka aby zostało
wielkim mówcą :)?

Problemy z wędzidełkiem podjęzykowym:

Wpływ urządzeń elektrycznych, multimedialnych oraz interaktywnych

Logopedia to

Wskazówki do ćwiczeń wykonywanych w domu:

Kluczowym jest dbanie o atmosferę, w jakiej odbywają się ćwiczenia.
Nigdy nie należy dobierać ćwiczeń samodzielnie. Ćwiczenia powinny zawsze wychodzić z zalecenia logopedy.
Ćwiczenia powinny być dobrą zabawą. Należy je wpleść w zwykłe czynności dnia codziennego. Okazji do logopedycznej zabawy jest wiele. Ćwiczyć można podczas kąpieli, w trakcie posiłku, na spacerze, podczas wizyty w sklepie, śpiewania piosenki itd.
Należy zadbać o ich regularność.
Nigdy nie należny dziecka zmuszać i poprawiać aby go nie zniechęcić. Dzieci uczą się poprzez naśladownictwo tego, co słyszą i widzą, więc w zupełności wystarczy, kiedy podczas powtarzania rodzice będą mówili poprawnie. Oznacza to, że nie potrzeba dodatkowych komunikatów typu: „tak się nie mówi”, „powiedziałeś źle”, „nie mów safa, tylko szafa” itp. To normalne, że przez jakiś czas dziecku nie będzie się udawać mówić dobrze i często już sam ten fakt jest dla malucha frustrujący. Nie warto więc pogłębiać tej frustracji nic nie wnoszącymi uwagami.
Powinno się zadbać o stałą porę wykonywania ćwiczeń. Dziecko łatwiej zaakceptuje konieczność wykonywania ćwiczeń logopedycznych, jeśli staną się one częścią codziennego rytuału.
Nie należy stosować zwrotu „ćwiczenia logopedyczne”. Lepiej mówić „zabawa”, albo po prostu nazwać czynność, która będzie wykonywana, np. „będziemy gimnastykować buzię i język”. Wtedy ćwiczenia będą się lepiej kojarzyły.
Podczas ćwiczeń powinno się angażować wiele zmysłów. Im więcej zmysłów dziecka zaangażujemy w rozwój i kształtowanie prawidłowej mowy i komunikacji, tym skuteczniejsze będą nasze zabiegi i działania w tej sferze.
Wykorzystywana ma być każda naturalna sytuacja, aby „przemycić” kilka słówek do utrwalenia lub ćwiczeń.
Każdy powinien być cierpliwy i konsekwentny. Konsekwencja w realizowaniu ćwiczeń logopedycznych w domu jest gwarancją sukcesu.
Chwal dziecko nawet za najmniejsze postępy – nic tak nie zmotywuje do dalszej pracy jak pochwały ze strony bliskich i ważnych dla niego osób.
Powinno się również stosować nagrody. Dziecko musi wiedzieć, że robi postępy. Jeśli ćwiczyło należy nagrodzić jego ciężką pracę.

Wyzwanie logopedyczne:

Ćwiczenia buzi i języka/artykulacyjne:

wykorzystujemy produkty spożywcze

wykorzystujemy dźwięki zwierząt- dla najmłodszych

Ćwiczenia oddechowe:

ćwiczenia ze świeczką

ćwiczenia dla małych i dużych

Głoska [k]:

Wprowadzenie prawidłowego brzmienia

Ćwiczenia przygotowujące do prawidłowej artykulacji (źródło:okiem logopedy):

Picie gęstych płynów przez długą, cienką słomkę.
Naśladowanie ssania cukierka przy opuszczonej żuchwie.
Zabawa w ziewanie przy szeroko otwartych ustach.
Chuchanie na zmarznięte dłonie, lusterko itp.
Przysysanie drobnych papierków do rurki i przenoszenie ich na planszę.
Gulgotanie przy płukaniu ust.
Koci grzbiet – opieranie czubka języka o dolne zęby i unoszenie go do góry.
Góra-dół – przyklejamy masę języka do podniebienia przy szeroko otwartych ustach i energicznie opuszczamy przód języka w dół.
Ćwiczenia wzmacniające tył języka przez wymawianie głoski [χ]: śmiech dziadka: he he, śmiech brata ho ho, śmiech siostry hi hi, śmiech mamy ha ha
Dziecko przytrzymuje chrupkę za dolnymi jedynkami i próbuje wypowiedzieć [k].